خوانندگی زن ؛ خیانت به خانواده ایرانی

این مسئله از زمانی حاشیه  سازشد  که،داریوش پیرنیاکان (عضو هیئت مدیره خانه موسیقی ایران و سر پرست گروه شهنازی) در مهر ۹۲ گفت  : «فقها بگویند چرا موسیقی و پخش شدن صدای زن حرام است؟ »

 همچنین علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که به دلیل دارا بودن تحصیلات حوزوی و همچنین آشنایی با فضای فرهنگی حوزه علمیه و علما یکی از دلایل ویژه دولت برای انتخاب او به عنوان چهره اصلی دستگاه فرهنگی کشور از سوی رئیس‌جمهور بوده است، در حاشیه یک مراسم، سخنانی را به زبان آورد که به طور ویژه انتقاداتی جدی را از سوی علمای حوزه علمیه قم به دنبال داشت.

ایشان که در حاشیه رونمایی از نهج‌البلاغه مطلی در دفتر خود در وزارت ارشاد در جمع خبرنگاران حضور یافته بود، درباره مسأله خوانندگی بانوان گفت: «اظهار نظرهای مختلفی در خصوص تکخوانی زنان در کنسرت‌ها وجود دارد. اما طبق نظر برخی مراجع تقلید، اگر موجب مفسده نباشد ایرادی ندارد »

 

 

انتشار این اظهارنظر که رنگ و لعاب فقهی نیز داشت، در همان ساعات اولیه با واکنش جدی حوزه های علمیه روبرو شد و در برخی واکنش ها، این اظهارات از سوی وزیر ارشاد نشانه کم اطلاعی وی در زمینه فقه شیعه توصیف شد. همین مواضع و اقدامات موضوعی، در کارت زرد گرفتن وزیر بی تاثیر نبود.

* سوال: متن استفتاء از آیت الله مکارم(1)
1ـ اجراى آواز بانوان به صورت تک خوانى و هم آوایى چه حکمى دارد؟
2ـ پرداختن زنان به موسیقى و آواز تا چه حد مجاز مى باشد؟
3ـ آواز بانوان به چه نحوى و در چه مکانهایى مجاز مى باشد؟
4ـ آیا پخش و انتشار موسیقى و آواز بانوان مجاز است؟

* جواب 1 تا آخر: کلیّه آهنگها و صداهایى که مناسب مجالس لهو و فساد است حرام، و غیر آن جایز است، و فرقى در این قسمت میان مرد و زن نیست، ولى خوانندگى نوع مباح براى زنان در صورتى جایز است که مجلس مخصوص به جنس خودشان باشد. خواه دسته جمعى بخوانند، یا به تنهایى. جوانان عزیز باید توجّه داشته باشند که سیل تهاجم فرهنگى غرب نباید ما را مرعوب سازد، و تصوّر کنیم ما باید خود و احکام دین خود را بر فرهنگ آنها تطبیق دهیم; زیرا فرهنگ غرب گام به گام جوانان را به سوى ابتذال کامل پیش مى برد، و آنها را از درون تهى مى سازد، و به این ترتیب هر گونه مانع را که بر سر راه مطامع آنهاست بر مى دارد.

باید به فکر چاره بود

اما  مسئله مهمی که  این روزها با آن مواجه هستیم  و می بایست در صدد یافتن راه چاره ای برای آن باشیم بسیار فراتر از این آلبوم و آلبومهای این چنینی  است  و آن شکل گیری جریانی  است که به سمت قبح شکنی و اباحه گریی بحث خوانندگی زنان در پیش است. جریانی که با حمایت های خود و غفلت مسئولان فرهنگی کشور به سمتی در حرکت است که خوانندگی  را حقی پایمال شده برای زنان جلوه کند . چنانچه در سال های اخیر شاهد خواندن زنان  هر چند کوتاه در معدود  فیلم هایی سینمایی بودیم  و مسلم است که قبح شکنی توسط رسانه، تا چه حد در طول زمان می تواند موثر باشد. خوانندگی زنان مسئله ای  نیست که به راحتی از کنار آن گذشت  و در صورت عادی سازی آن، باید منتظر مفاسد بسیاری که از آن سرچشمه میگیرند باشیم. آینده ای  که در آن دیگر نمیتوان از حرام بودن آواز خوانی زنان سخن گفت.  آینده ای که در آن وقتی صدای خواننده زنی از رادیو شنیده می شود، دیگر نمی توان اعتراض کرد. چرا که خوانندگی حق طبیعی زنان محسوب می شود و این اعتراض شماست که قابل سرزنش است.

حاشیه های ایجاد شده بر مسئله خوانندگی زنان در شرایطی  مطرح شده است که ما در مسائل فرهنگی خلأهای سیاستگذاری و اجرایی بسیاری داریم و در موضوعات ابتدایی تر دچار فقر فرهنگی هستیم و موارد بسیار مهمتر و در اولویت  وجود دارند که مورد غفلت قرار گرفته اند.

مطالبات و نیاز های زنان امروز بسیار فراتر از شنیدن صدای زنان وحضور در کنسرت ها است. آیا همه زنان ایرانی دغدغه و اشتیاق حضور در کنسرت ها را دارنند؟

دلایل مطرح شده از سوی اقشار مختلف در دفاع از خوانندگی زن عمدتا ناظر بر گرایشات شهوانی و لذات جنسی و حریم و تابو شکنی است.

حال آنکه در بداهت ممنوعیت خوانندگی محور عفت و حیای خانواده شکی نیست . زنی که قرار است منشا و ملجا آرامش برای مرد وخانواده باشد

اکنون بنا به نظر عده ای باید موجب باز شدن فضای جدید در مفاسد اجتماعی و از آن مهمتر ناآرامی تفکر در جامعه و باز ماندن از اهداف والای 

انسانی و عقب ماندن از الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت گردد.

از نظر بنده ریشه طرح این بحث در فضای کنونی کشور وجود برنامه ریزی تهاجمی فرهنگی از طرف دشمن برای از درون تهی کردن جامعه اسلامی 

و فاصله گرفتن از اسلام و در نتیجه حکومت اسلامی و بازگشت به دوران طاغوت را نشان داده و لزوم به هوش بودن مومنان را بیش از پیش جلوه

 

میدهد .